TatoBlog - Rafał Lasek

Bycie dziadkiem to kolejny etap w moim życiu. Niedawno przecież zostałem ojcem (jak ten czas szybko mija) a tu już informacja – tato, masz wnuczkę. I co równie zaskakujące, mały człowiek szybko rośnie, szybciej nawet niż własne dzieci. Lena jadła i spała (mrugnięcie oka), Lena stanęła na nogach i uczyła się chodzić (mrugnięcie oka), a teraz zaczyna... 

Ostatnio, będąc na urlopie, musiałem pojechać na chwilę do miejsca zatrudnienia. Wizyta miała być krótka, taka tam i z powrotem. Wychodząc z domu, zwróciłem się do córki z pytaniem, czy zabrać ze sobą wnuczkę. Odpowiedziała, że mała z chęcią pojedzie brum-brum. Dopiero jadąc autem, uświadomiłem sobie, co się dzieje. Że wziąłem na siebie dużą odpowiedzialność. 

Mały człowiek, dwa lata i osiem miesięcy, a tyle w nim emocji. Jako rodzic nie miałem czasu (tak to wtedy widziałem) przyglądać się oraz doświadczać tej rzeczywistości w takim wymiarze jak teraz, gdy jestem dziadkiem. Wnuczka już przeżywa bunt trzylatka a jej rodzice doświadczają go z wielką dozą zaskoczenia. I, o dziwo, to dziecko szybciej niż dorośli...