Każde dziecko jest inne! 3 ważne prawdy dla ojców
Każde z Twoich dzieci jest wyjątkowe i szczególne. Na świat przyszło Twoje pierwsze dziecko, dając ci niesamowity przywilej obcowania z nim i poznawania go. Potem pojawiło się drugie, które było zupełnie inne. Być może miałeś już jako tata pewne oczekiwania i utrwalone rutyny działania, a to dziecko wywołało totalną rewolucję. Drugie dziecko, choć nadal fascynujące i niesamowite, przyniosło nowe wyzwania. Prawdopodobnie pomyślałeś: Co tu się dzieje?
Później może pojawiło się trzecie dziecko – a może i czwarte, piąte... A każde z nich zwiększało Twój zachwyt jako taty, ale także przynosiło nowe wyzwania. Prawdopodobnie żadna z tych myśli nie jest dla Ciebie niczym nowym. Istnieje jednak coś, czego większość ojców nie dostrzega: każde z Twoich dzieci będzie miało unikalne spojrzenie na Twoje ojcostwo i na Waszą rodzinę. Można założyć, że wszystkie postrzegają to, co dzieje się w domu w bardzo podobny sposób, ale w wielu przypadkach tak się nie dzieje.
Może łatwiej to zauważyć w przypadku dorosłego rodzeństwa. Dzieci dorastają i mają bardzo różne odczucia na temat swojego dzieciństwa, nawet jeśli mieszkały w tym samym domu, z tymi samymi rodzicami. Jedno dziecko dorasta, pozostaje blisko mamy i taty i uważa, że są niesamowici. Inne przeprowadza się daleko i stara się mieć z nimi jak najmniej wspólnego. Być może tak właśnie było z Tobą i Twoim rodzeństwem.
W swojej książce Adorning the Dark („Upiększając ciemność”) autor i muzyk Andrew Peterson opisuje sesję psychoterapeutyczną, podczas której płakał, opowiadając o trudnym okresie swojego dzieciństwa. Powiedział terapeucie:
„Nie wiem, co jest ze mną nie tak.... Wydaje się, że mój brat i siostry nie odczuwają tego samego bólu, a wszyscy wzrastaliśmy w tym samym domu i w tym samym czasie”.
Mądra odpowiedź terapeuty brzmiała:
„Gdybym miał przeprowadzić wywiad z czwórką rodzeństwa na temat ich dzieciństwa, każde z nich opisałoby zupełnie inną rodzinę”.
Czy to cię zaskakuje? Czy możesz sobie wyobrazić, że jedno lub więcej Twoich dzieci spogląda wstecz na swoje dzieciństwo i z jakiegoś powodu odczuwa ból? Może Twoja córka uważa, że jej brat był traktowany jako „ulubione dziecko”, mimo że nigdy nie było to Twoim zamiarem i nie możesz zrozumieć, dlaczego tak się czuje.
Prawdopodobnie nie ma sposobu, aby całkowicie uniknąć tego rodzaju sytuacji. Wszystko, co możemy zrobić, to dawać dzieciom naszą najgłębszą miłość i zachętę, i często prosić o przebaczenie. Warto jednak pamiętać o kilku kluczowych kwestiach:
Przyjmij życie z jego niedoskonałościami
Wiadomo, że nie istnieją idealne dzieci i idealni ojcowie. Nie ma też gwarancji, że nasze dzieci staną się w przyszłości kompetentnymi, rozsądnymi dorosłymi. Wszyscy jesteśmy do pewnego stopnia egocentrykami, a w żadnym związku nie brakuje komplikacji i trudności do pokonania. Liczba problemów rośnie, gdy pod jednym dachem mieszka cztery, pięć lub więcej osób.
Nie oznacza to, że powinniśmy obniżyć nasze oczekiwania wobec dzieci, ani że powinniśmy zrezygnować z dawania z siebie wszystkiego jako ojcowie. Ale łatwiej jest okazać dzieciom nieco tolerancji, gdy przyznamy, że wszyscy jesteśmy w podobnej sytuacji. (Warto też okazać trochę tolerancji sobie samemu.) Ponadto, trudności życiowe stwarzają możliwość jeszcze większych zwycięstw, gdy wspólnie pokonujemy wyzwania lub wzrastamy w sile i wytrwałości dzięki temu, jak zostaliśmy przetestowani jako ludzie i jako rodzina.
Zrozum wyjątkowość Twojego dziecka
Posiadanie dogłębnej wiedzy o swoich dzieciach pomaga zminimalizować niespodzianki, które mogą pojawić się na naszej drodze – szczególnie te trudne. Jednak Twoje dzieci są naprawdę wyjątkowe pod wieloma względami. Będą odmiennie postrzegać różne wydarzenia i interakcje. Będą się różnić pod względem tego, co je inspiruje, co ma dla nich znaczenie, jak również pod względem podejmowanych decyzji, wyznaczanych celów, wartości, które są dla nich najważniejsze i tak dalej.
Działania Twoich dzieci nie zawsze będą miały dla Ciebie sens. Czasami sprawią, że poczujesz się niewiarygodnie dumny, niekiedy jednak przyniosą głęboki ból serca. Będą momenty, gdy łatwo będzie Ci okazywać im miłość, ale nadejdą też takie, gdy będzie to trudne. Mimo to każde dziecko potrzebuje taty, na którego może liczyć, a ponieważ Ty nim jesteś, otrzymałeś też powołanie, aby je kochać i być przy nich najlepiej jak potrafisz – nawet w obliczu trudności.
Przygotuj się na „lata refleksji”
Dla wielu ojców będzie to ćwiczenie typu: „pomyśl 10-15 lat do przodu” – i jest to ważne ćwiczenie. „Refleksja” to termin, którego używam w odniesieniu do tego etapu ojcostwa, w którym dzieci stają się młodymi dorosłymi. Twoje dziecko rozpoczęło studia i / lub karierę. Kształtuje własną niezależność i ocenia sposób, w jaki zostało wychowane. Decyduje, które rzeczy chce kontynuować, a które chce robić inaczej.
Być może na zajęciach z psychologii profesor skłonił Twoje dziecko do zastanowienia się nad pozytywnymi i negatywnymi stronami jego dzieciństwa, a może po prostu jest już na tyle dorosłe, by dostrzec, że wcale nie byłeś super tatą, lecz miałeś pewne wady i niedociągnięcia, które na Twoje dziecko wpłynęły na różne sposoby. (I pamiętaj: wnioski jednego dziecka mogą znacznie różnić się od wniosków jego rodzeństwa).
Jako tata chcesz być otwarty na rozmowę o wszystkich tych problemach bez obrażania się. Przyznaj się do swoich niedociągnięć i pokornie poproś dziecko o wybaczenie. Pomóż mu pogodzić się z uczuciami związanymi z dzieciństwem i iść naprzód w życie bez żadnych przeszkód wynikających z przeszłości – przynajmniej jeśli chodzi o Ciebie. Stwórz nową relację, która jest bardziej przyjaźnią niż rodzicielstwem. I pozostań pozytywną siłą w jego życiu.
Bez względu na to, na jakim etapie jesteś w swojej ojcowskiej podróży, zacznij oswajać się z tymi pomysłami. Pracuj nad otwartą komunikacją ze swoimi dziećmi już teraz, aby późniejsze trudne rozmowy nie były aż tak bolesne. I oczywiście nie przestawaj angażować się całym sercem w życie swoich dzieci, odkrywając unikalne talenty każdego z nich i znajdując sposoby na przygotowanie ich do życia poza domem.
Kiedy uderzyły Cię wyjątkowe różnice między Twoimi dziećmi? Jak dostosowałeś się do nich jako ojciec? Dołącz do dyskusji na ten i inne tematy związane z ojcostwem na grupie ojców na Facebooku.
Punkty do Twego TatoPlanu i pytania do dyskusji w Ojcowskim Klubie:
- Jak scharakteryzowałbyś swoje dzieciństwo? W jaki sposób reakcje Twojego rodzeństwa różniły się od Twoich?
- Zastanów się, co sprawia, że każde z Twoich dzieci jest wyjątkowe. Czym się od siebie różnią? Porozmawiaj o tym z mamą Twoich dzieci.
- Ponieważ każde dziecko jest wyjątkowe, dlatego potrzebuje indywidualnego podejścia, co nie jest faworyzowaniem. W jaki sposób możesz dać to odczuć każdemu z Twoich dzieci ?
- Jak często prosisz dziecko o wybaczenie? Jeśli rzadko to robisz, rozpocznij rozmowę z nim o sytuacjach, w których zachowałeś się w sposób niewrażliwy lub raniący w stosunku do niego (i poproś o wybaczenie).
- Rozpocznij (lub powróć do) nawyku regularnego spędzania czasu sam na sam z każdym z Twoich dzieci. Znajdź sposoby na kontynuowanie tego w jakimś stopniu, nawet gdy są poza domem.
Artykuł został przygotowany dzięki współpracy społeczności Tato.Net z National Center For Fathering w USA.