Gdy dziecko się złości
Dzieci okazują złość, żeby powiedzieć, że sobie z czymś nie radzą. Uczciwie powiedzmy, że i dorośli nie są wolni od takich zachowań. A przecież to ich postawa jest głównym wzorcem dla dziecka. Nauczenie dziecka, jak w dojrzały sposób radzić sobie z własną złością i jak dojrzale reagować na atak czyjejś złości jest jednym z najtrudniejszych zadań rodziców.
Odczuwanie złości jest naturalne. To bardzo trudna emocja, ale stanowi część życia. W samym jej odczuwaniu nie ma w zasadzie nic złego. Istotny jest sposób jej wyrażania.
Jak pomóc dziecku radzić sobie ze złością? Najlepszym sposobem jest pokazanie mu, jak Ty sobie z nią radzisz. Na przykład, kiedy zdenerwowane dziecko krzyczy na ciebie, najbardziej niedojrzałym sposobem zareagowania będzie danie mu kary czy nakrzyczenie na niego. Niestety, zdarza się, że w reakcji na zachowanie swej pociechy rodzic wpada w jeszcze złość większą niż złość dziecka. Jak w takim przypadku dziecko może nauczyć się prawidłowego radzenia sobie z gniewem, jeśli bliscy dorośli sobie z tym nie radzą?
To Twoja dojrzałość w tym względzie będzie największym wsparciem dla dziecka. Warto powtarzać dziecku – na każdym etapie jego rozwoju – że zawsze ze swymi kłopotami może do Ciebie przyjść, że gdy się złości, Ty chętnie wysłuchasz, co się dzieje, że wysłuchasz otwarcie, aktywnie, że zaufasz dziecku i nie będziesz bagatelizował jego emocji. I... nie będziesz się na nie złościł.
A gdy dziecko krzyczy? Spróbuj podjąć te kroki. Oczywiście, koniecznie zachowując spokój:
- zatrzymaj się, by zająć się tylko tą rozmową
- złap kontakt wzrokowy z dzieckiem
- zaproś do spokojnej, rzeczowej rozmowy
- zapewnij dziecko, że dobrze zrobiło, przychodząc z tym gniewem do Ciebie
- pochwal za to, jak sobie poradziło ze złością (zawsze mogło to zrobić w gorszy sposób, np. coś zniszczyć czy kogoś uderzyć)
- a gdy już się uspokoi (to może chwilę potrwać, daj dziecku czas), poproś, by następnym razem, kiedy przyjdzie ze swą złością, postarało się mówić do Ciebie zamiast krzyczeć na Ciebie.
Dziecko może odczuwać złość z jakiegoś uzasadnionego powodu, np. dlatego, że kolega dokuczał albo nauczyciel niesprawiedliwie ocenił, albo usłyszało czy zobaczyło coś, co je niepokoi. Dowiesz się tego, jeśli znasz swoje dziecko. Czyli jeśli spędzasz z nim czas.
Jeśli złoszczenie jest niemal stałą postawą dziecka, a nawet przechodzi w agresję, to pomyśl nad przyczynami. Podstawowym źródłem złości dzieci jest brak poczucia bycia kochanym. Jeśli ta potrzeba jest niezaspokojona, dziecko się buntuje przeciwko autorytetom. Bo przecież w fundamentalnych sprawach autorytety, czyli osoby najbliższe zawiodły. Czasem nawet w obecności rodziców dzieci czują się samotne. Bo rodzic jest emocjonalnie daleko. Szukanie substytutów choćby w wirtualnej rzeczywistości tylko pogłębia tę samotność.
A przecież wszyscy wiemy, że dziecko właśnie wtedy czuje się bezpieczne, jest ufne i pewne siebie, gdy czuje miłość i troskę ze strony rodziców. I tu znowu trzeba przypomnieć sobie tę prawdę, że miłość to czas spędzany razem, ze sobą, nie obok siebie.
Pamiętaj – już sam fakt, że dziecko okazuje swoją frustrację przy rodzicach, jest bardzo dobrym symptomem. Nawet jeśli czyni to w niemiły sposób. Ale masz jasny sygnał, że Twoja pociecha szuka pomocy właśnie w rodzinie, zamiast w odmętach internetu czy w agresji, używkach, formach samookaleczenia itd. To Twoja wielka szansa na wzmocnienie Waszej relacji.
Skorzystaj też z wiedzy trenerów i weź udział w wyjątkowych warszTatach dla ojców lub dla duetów TATO & DZIECKO ➡️ Zapisz się na warszTaty: http://tato.net/warsztaty/
Czerp też z doświadczenia innych ojców ➡️ Dołącz do Ojcowskiego Klubu lub załóż nowy: https://tato.net/ojcowskie-kluby/
