Wszystko przebaczone
Dopóki nie wybaczysz, zawsze będziesz ofiarą – świetnie pisze o tym Stephen Covey w książce 7 nawyków szczęśliwej rodziny oraz Ken Canfield w Sercu ojca. Życie bez udzielenia przebaczenia to czas spędzony w piekle. Wielu z nas nosi rany, także te zadane przez bliskich. I wielu z nas rani, czasem nawet nie wiedząc, jak bardzo. Co ma robić odpowiedzialny ojciec? Przede wszystkim przebaczyć!
Z Madrytu pochodzi piękna historia, oparta o popularność w stolicy imienia Francisco, zdrobniale Paco (Ernest Hemingway w skróconej wersji umieścił ją na początku opowiadania „Rogi byka”). Pewien syn imieniem Paco obraził swego ojca. Chłopak uciekł z domu. Ojciec długo go poszukiwał. Wreszcie, w akcie desperacji, wpadł na pomysł, aby umieścić ogłoszenie w gazecie codziennej w dziale „wiadomości osobiste”. W rubryce ukazał się tekst: „PACO, SPOTKAJ SIĘ ZE MNĄ W HOTELU MONTANA. WTOREK POŁUDNIE. WSZYSTKO PRZEBACZONE. PAPA ”. Ojciec modlił się, żeby syn zobaczył ogłoszenie i na nie odpowiedział. We wtorek, gdy dotarł na miejsce, nie mógł uwierzyć własnym oczom. Szwadron policji musiał utrzymywać porządek, ponieważ hotel oblegało ośmiuset młodzieńców o imieniu Paco. Każdy z nich przyszedł na spotkanie z przebaczającym ojcem. Każdy z nich rozpaczliwie tego przebaczenia potrzebował.
Dobrą motywację daje Jezus: „Przebaczajcie sobie nawzajem, tak jak Ja wam przebaczyłem”. Bóg – istota tak potężna i wspaniała – przebacza nam, bo kocha, bo Mu na nas zależy, choć nie jesteśmy Mu przecież do niczego potrzebni. Motorem Jego działań jest po prostu miłość. On pierwszy nas pokochał. Czytając Biblię, zauważymy, że to Bóg zawsze pierwszy wychodził z propozycją pojednania, gdy człowiek od Niego odchodził. To wzór dla nas. Każdy ojciec jest wezwany do tego, by być tym, który wyciąga rękę do swego dziecka. Sięgnij do pierwszego odczucia miłości, radości, szczęścia, gdy dowiedziałeś się, że zostaniesz ojcem i gdy pierwszy raz ujrzałeś swoje dziecko, gdy pierwszy raz wziąłeś je w ramiona, gdy pierwszy raz się do Ciebie uśmiechnęło, wtuliło, spojrzało Ci prosto w oczy. Kochasz swoje dziecko. I jesteś jego ojcem już na zawsze. Ono potrzebuje wiedzieć, że bez względu na wszystko może spodziewać się Twego przebaczenia. W ten sposób nauczy się podejmować decyzję o przebaczeniu i dzięki temu nie będzie nieustanną ofiarą braku wybaczenia.
Czasem przebaczenie zostaje udzielone i przyjęte w jednorazowym akcie, ale bywa, że musimy dojrzewać do tego, by szczerze przebaczyć. Warto przy tym pamiętać, że przebaczenie to nie zapomnienie o krzywdzie czy wyleczenie swoich emocji i zranień. Przebaczenie jest aktem woli – chcę przebaczyć. Leczenie zranień, uspokojenie emocji, uporządkowanie uczuć to często długotrwały proces. Przebaczenie nie musi stać na końcu tej drogi. Podjąć o nim decyzję możemy na początku. Chodzi o wypowiedzenie słów, okazanie gestu, po prostu wyrażenie przebaczenia. Wtedy zaczyna się skuteczna droga leczenia zranień, których doznaliśmy i których byliśmy autorami. Wszyscy potrzebujemy przebaczenia. Bez niego usychamy, nie rozwijamy się w pełni.
Bez względu na to, czy jesteś otrzymującym, czy dającym przebaczenie, prowadzi Cię ono do wolności. Każdy ma głęboko zakorzenione pragnienie przebaczenia. Ale łatwo o tym zapominamy, gdy przychodzi nasza kolej, aby komuś wybaczyć. Tymczasem przebaczenie jest dla każdego – i przynosi korzyści tak dawcy, jak odbiorcy.
Komu musisz wybaczyć? Szukaj tej osoby, póki jest czas.
